Ben ik weer

Gamardjoba megobrebi da odjakhi (hallo vrienden en familie),

Na het een half jaar (excuus) voor me uit te hebben geschoven, niet met minder plezier dan toch mijn volgende blog.
Sinds mijn vorige blog zijn er een hoop dingen gebeurd, maar voordat jullie afhaken als het saai wordt, eerst even een advertentie voor deze lieve schavuiten. Er zijn in Georgië veel straatkatten, en het meerendeel haalt vanwege kattenhaters/honger/dorst/honden het eerste jaar niet. Ik heb 2 jonkies (3 eigenlijk, degene van de vorige blog is reeds op tragische manier overleden) van straat gehaald, met de hoop ze in Nederland een beter thuis te kunnen geven. Dus de vraag is; ben jij of ken jij een kattenliefhebber die straatkatten van een gewisse dood wil redden, en de lokale populatie wil helpen terugdringen? Zo ja, dan zorg ik dat ze naar Nederland komen wanneer je wil. Afhankelijk van of je er een vergoeding voor over hebt (vaccinaties, test en transport kosten nogal wat), kan ik er wellicht nog meer redden in de tijd dat ik hier zit, maar zo niet ben ik toch blij voor deze 2. Voor een donatie van 25 euro kan ik ook poezen en katers een paar uurtjes van straat halen voor een snelle behandeling die nakomelingen maken iets moeilijker maakt.

En een prijsvraag voor wie de beste naam heeft, met als beloning een Georgische lekkernij naar keuze:
Ideeën tot nu toe voor de zwart/wit/grijze; Holstein, Roan (een koeienvachtpatroon dat hij ook heeft, Gandalf, een of andere tractormerk (hij spint hard), en voor de lapjeskat nog niet echt goede ideeën. De een kan bijvoorbeeld ook Romeo heten en zij dan Julia. Hierrr de poll 😊

Werk
Met betrekking tot werk is er een hoop gebeurd. Zo hebben we eind mei bijvoorbeeld een serie praktische trainingen gehad van een Nederlandse boer met wie we met lokale boeren wat praktische kennis hebben kunnen delen, gedeeltelijk gewoon voor klantenbinding.
Begin juni ben ik met Ilia naar Nederland gekomen, eerst een week ter orientatie voor hem. Hij was diep onder de indruk van de Nederlandse geordendheid en ontwikkeldheid, het polderlandschap, en de rust in de steden. Eigenlijk gold hetzelfde een beetje voor mij, om na een aantal maanden Georgië zo met iemand uit een compleet andere cultuur Nederland te zien. Daarna volgden 3 weken training/persoonlijke ontwikkelingsdingen van de Nederlandse overheid in Leidschendam. Het was voor hem een erg interessante ervaring, onder andere omdat hij de eerste week fulltime tussen 13 Afrikanen zat, en hij daarvoor amper ooit één van dichtbij gezien had. En zijn Engels is niet denderend, dus hij verstond ook niks van die accenten in eerste instantie, maar uiteindelijk had hij wel de tijd van zijn leven. Ik heb vond die 3 weken ook enorm gaaf, al moet ik zeggen dat ik er niet bijster veel van heb geleerd, het was vrij abstract allemaal. Maar leuk voor het netwerk en de subsidie die er mee gepaard gaat, en er zullen gedurende 2 jaar ook nuttige follow-up meetings zijn en andere handige dingetjes.

In augustus is na 8 maanden voorbereiding de truck eindelijk gearriveerd, en onze eerste vracht 23 augustus geleverd. We hadden gehoopt bierbostel, snijmais en appelpulp te kunnen inslurven, maar voor bierbostel zijn we zonder tender afhankelijk van tussenpersonen en is dus maar mondjesmaat beschikbaar, en snijmais blijkt de machine heel lastig te vinden en ook een flinke logistieke uitdaging. Onze eigen snijmaisoogst is helaas flink mislukt. Nu zijn de zomers hier normaal al heet en droog (als je van plan bent te komen; neem niet juli en augustus tenzij je van plan bent boven de 2500 meter te blijven), maar dit jaar was uitzonderlijk droog met in juli en augustus geen druppel regen en elke dag boven de 30. Echter de appelpulphandel gaat prima. We zijn blij dat we onze eerste klanten hebben kunnen bedienen, en hopelijk kunnen we volgend jaar direct zaken doen met de bierbrouwerijen.

Lokale boeren-/volksmentaliteit
Een andere uitdaging is ook niet of laat betalende klanten.
De standaard Georgische mens denkt vaak niet verder dan een paar dagen in de toekomst, en geld op de plank hebben = geld spenderen tot het op is voor velen. Dus een vracht voor meerdere weken kopen is voor veel boeren al lastig, laat staan het concept van; als iets beschikbaar is voorraad inslaan, en die later in het jaar aanslaan. Zelfs sommige van de grootste meest ontwikkelde boeren hebben niet genoeg voorraad. Misschien is dat ook de reden waarom de slaap-waaktijden nogal verschoven zijn. Waar boeren in Nederland vaak voor dag en dauw in de weer zijn, slapen ze hier liever tot 9/10/11 uur, en werken ze tot 's avonds laat. 10 tot 6 zijn hier de kantoortijden, en de meeste mensen gaan niet voor 12 uur naar bed, zelfs jonge kinderen. Vandaag kun je leven, morgen komt morgen wel weer.
En onze grootste klant van het begin (gelijk 3 vrachten geleverd) heeft nog steeds amper wat betaald, terwijl dat voer al lang op is. Hij kwam super betrouwbaar over, zelfs voor de zwaar wantrouwende Ilia. Goed leervoer. Het zware wantrouwen in de medemens is een van de grootste verschillen in culturele opvattingen. “Een Georgiër vertrouwt nooit een Georgiër” hoorde ik vorige week in de kerk. Aan de andere kant is de criminaliteit hier overigens niet hoog.
Naast het inslaan van voorraad, is het geheel van investeringen doen ook niet bij alle boeren een bekend concept, rantsoenen worden amper uitgerekend, risicomanagement is onderontwikkeld, etc.
Genoeg uitdaging om hier wat kennis aan de man te brengen. Het klopte wat mijn baas zei; met een week leren snap je meer dan de gemiddelde boer in Georgië.

Bureaucratie
Ook interessant is hier de bureaucratie hier zo af en toe. Of misschien, het gebrek aan kennis en improvisatievermogen van overheden. Zo hadden we bijvoorbeeld zoutblokken geïmporteerd voor koeien, maar bepaalde parameters vielen niet binnen de standaardwaarden voor technish zout of menselijke consumptiezout. Na een belletje of 10 van Ilia langs verschillende overheidsinstanties belde de directeur van de Revenue Service ons uiteindelijk op met de suggestie de parameters van ons zout te veranderen. Met stomheid geslagen liet Ilia dit even bezinken. Om corruptie tegen te gaan worden alle gesprekken met overheidsdiensten in Georgië automatisch opgenomen, en met deze gedachte in het achterhoofd heeft hij teruggebeld en gedreigd naar de politie te stappen omdat hij ons dus feitelijk had gevraagd fraude te plegen. Toen kon het opeens wel.

Ook een vergunning krijgen voor het vervoeren van afval (appelpulp, bierbostel) was een interessante ervaring. Dit was ons gevraagd toen we een bod hadden gedaan voor een tender van bierbostel. Probleem hiermee is is dat het voor de een afval is, maar voor de ander gewoon voer is, dus we het helemaal niet gaan verwerken of dumpen. Uiteindelijk 8 departementen en 17 personen (!) later komt het er waarschijnlijk op neer dat we geen vergunning nodig hebben.

Rijbewijs halen
Nog een grappig verhaal bij de vrachtwagen, onze chauffeur had al wel ervaring, maar nog geen groot rijbewijs. Als je goedkoop en makkelijk je rijbewijs wil halen, kom dan een weekje naar Georgië.
Het is ook geldig in Europa. Het enige wat je hoeft te doen is een paar rondjes te rijden op een soort van parkeerplaats. Voor een vrachtwagenrijbewijs hoef je alleen maar een rondje te rijden en achteruit in te parkeren. Je slaagt als je dat zonder je hoofd te draaien kunt. Dat is hier blijkbaar de definitie voor veilig genoeg kunnen rijden (Ilia bevestigde oprecht dat dit heel belangrijk is, en dat uitstappen om te kijken of alles goed gaat echt onacceptabel is).
Voor nog geen 100 euro heb je voor een auto twee lessen (op de parkeerplaats), een theorie en praktijkexamen, voor een vrachtwagen €150. Hier nog een stiekem genomen foto van het vrachtwagenrijexamen (blijkbaar is het parcours een groot geheim).

Komende tijd
De vrachtwagenbusiness loopt zolang we appelpulp (en wellicht nog citruspulp) hebben, maar zoals je misschien al vermoedt gaat de vrachtwagen het als businessmodel alleen wellicht niet redden, zeker niet als de subsidie van onze salarissen van de Nederlands overheid Juni 2024 ophoudt. En dat is op zich ook geen ramp, want het stond op de planning om verdere dingen te onderzoeken waarmee we het bedrijf uit kunnen breiden.
Dat komt voornamelijk op mijn bordje de komende tijd om te onderzoeken, leuke uitdaging, alleen wel lastig aangezien ik nog maar weinig kaas heb gegeten van het ontwikkelen van compleet nieuwe business in sectoren waar ik weinig van weet. Ik zie wel markt in het opzetten van een landbouwmechanisatiebedrijf, koelhuizen bouwen, import/export gerelateerde dingen, verwerken of telen van producten, etc. Maar dit gaat veelal om flinke investeringen en dat is wel spannend.
 
Verder heb ik zo tussendoor nog de liefde gevonden. Een Russische, Irina, psychologe. Ik liep er nogal tegenaan dat ik geen sociaal leven nog had kunnen opbouwen en had derhalve op aanraden Tinder (dating/ontmoetingapp) geïnstalleerd zonder serieuze verwachtingen. Maar ik zag haar en het was alsof de bliksem insloeg en ik wist direct dat het in ieder geval zou klikken. Ze had echter aangegeven dat ze totaal niet op zoek was, maar na een aantal keer asfpreken bleek dat je niet hoeft te zoeken om te vinden.😊

Ik kom 5 januari weer naar Nederland voor 2,5 week om aan de ene kant gewoon te werken en aan de andere kant weer mensen te zien, dus neem vrijblijvend contact op voor een afspraak.
Ohja en ik zeg het nog maar eens, áls je langs wil komen in Georgië, begin april tot eind juni is de beste tijd, al zijn september en oktober ook niet gek, maar alles is dan een heel stuk minder groen al.

Wees welkom/tot gauw!


Hier nog even een visuele sfeerimpressie