Update #4 Terug naar Nederland

7 januari 2021 - Tenerife, Spanje

Dag lieve kijkbuiskinderen,

Vanaf een stormachtig Tenerife schrijf ik jullie alweer mijn voorlopig laatste blog. Het schip deint zo erg dat een aantal mensen zeeziek zijn, en ook al wordt er hier geen druppel gedronken zou je als je naar de manier van lopen kijkt soms toch anders denken.
Sorry overigens dat jullie er zo lang op hebben moeten wachten, maar ik wilde voor mijn volgende blog duidelijkheid hebben over of ik kon verlengen of niet, en die was er heel de tijd niet. Half december kwam de mededeling dat ik niet kon verlengen na mijn originele einddatum (14 januari), en kwam ik in een onduidelijke situatie terecht die pas gisteren definitief werd. Maar ik ben dus over ongeveer een week alweer in het land.

Werkzaamheden

Afgezien van deze situatie is mijn ervaring uitermate positief, ik heb het verder uitstekend naar mijn zin aan boord en ga ik ook lekker in mijn werk. Ik heb nog best wel wat te leren en het is soms lastig om met dat gegeven om te gaan, maar mijn manager (die extraverte man) is tevreden en ik vind veruit het grootste gedeelte van het werk leuk. Gewoon veel regelen, met mensen praten, werken aan verbeteringen, dat is het grootste gedeelte van mijn werk en geniet ik van (voor meer details zie mijn vorige blog). En ik heb de afgelopen weken veel tijd besteed aan dingen fiksen om de Galley (kombuis) en Dining Room in goede staat te krijgen voor field service, voedselwaren, personeelszaken, maatregelen rondom corona, documentatie en veiligheid.
Ik merk ook dat ik meer routine heb gekregen en dat het allemaal steeds beter gaat, en daarmee ook de stress sinds de vorige blog tot een zeer acceptabel niveau is gedaald. Het is wel zo dat het gewoon standaard lange dagen en weken zijn, en misschien is het maar goed dat ik niet doorga tot en met field service, gezien er dan een man of 35 in het Food Services departement zitten en er vast nog meer issues zijn. Ik had de uitdaging wel zien zitten, maar het was misschien teveel geweest, dus ik heb op zich geen negatieve gevoelens over dat dat niet gaat gebeuren. Daarnaast komt mijn voorganger toch waarschijnlijk terug hoorde ik deze week, dus had ik sowieso ander werk moeten gaan doen dan.

Leven aan boord

En het leven aan boord is ook leuk! Aan boord is het vermoedelijk een stuk gezelliger dan in Nederland. De afstandsmaatregelen worden weinig gehandhaafd en groepsgroottebeperking wordt eigenlijk al helemaal niet aan gedaan. Buiten mogen we zingen (met mondkapje op) (hier een fragmentje waar we met een aantal Dutchies nederlandse liederen zingen), en we hadden met oudjaar en kerst op het dek zelfs een heuse versterkte sing-in met de hele community, heerlijk!
Met de losse afstandsmaatregelen en geen gedoe rondom groepsgrootte en de feestmaand zijn er de afgelopen tijd ook heel veel activiteiten geweest; Sinterklaas (zie video van Zijn belevenissen aan boord), quiz-nights, internationale kerst-avond waarbij verschillende landen een activiteit hadden (koek en zopie en sjoelen bij de Nederlanders), gingerbread houses bouwwedstrijd, een Zweedse traditie vieren, filmavonden, schip versieren, nieuwjaarsduik en nog meer van dat al.

Voor de nieuwjaarsduik

Koek, zopies, en Dutchies

Met kerst is er door veel mensen heel hard gewerkt om een fenomenaal feestmaal te serveren in een sfeervol ingerichte Dining Room (video) waarin tientallen mensen tegelijk aan het eten waren, het zou zo een sterrenrestaurant kunnen zijn geweest buiten coronatijden.

Met oudjaar was er wederom een dienst en zelfs een international dance-party met DJ´s. Dat was voor met name de Afrikanen een leuke activiteit, ik persoonlijk hou ongeveer net zoveel van dansen en luide muziek als van hondenkwijl. En in het uur rond de jaarwisseling konden we dus met de hele community zingen met band in de open lucht, met vuurwerk in de verte en oliebollen, champagne in de hand, uiteraard alcoholvrij :)

De oliebollenkraam

Slot

Ik ben dankbaar voor de kans die ik heb gekregen, met betrekking tot mijn functie en het leven aan boord. In willekeurige volgorde; een aantal maanden ontsnappen aan activiteitsloos leven in Nederland, vaak lekker weer buiten, leren over andere culturen en landen, voor een buitenlandse NGO werken, het werken en leven aan boord van een ´cruise´schip en alles wat daarbij komt kijken, een aantal maanden verantwoordelijk zijn voor tegen de 20 mensen en daarin mogen leren wat het inhoud om leiding te geven. Ondanks al het water om me heen heb ik wel de vuurdoop gehad wat dat betreft, en heb er een hoop van geleerd, en geleerd wat ik nog moet leren voordat ik nog een keer zoiets doe. Ik was altijd best wel wat links in mijn opvattingen over de inkomstenongelijkheid tussen managers en het ´gewone volk´, maar daar heb ik nu een stuk meer begrip voor :)
Maar het belangrijkste was toch wel gewoon de community hier aan boord en de mensen die ik hier heb leren kennen en dat ik in zulke korte tijd goede vriendschappen heb gesloten.

Dit moet ik dus allemaal helaas eerder dan gehoopt allemaal gaan verlaten, maar voor zover me is verteld mag ik over een aantal maanden wel weer terugkomen, mocht ik dat dan nog willen. En ondanks alles weet ik dat God het ten goede gebruikt en heb ik er redelijk vrede mee, en kijk ik ook wel weer naar Nederland en jullie uit!

Overige feitjes

Er zijn een aantal regenbuien geweest die het eiland hebben afgespoeld en een mooie greenwash hebben gegeven. We kijken opeens niet meer tegen een dorre vlakte aan:

In Kameroen is een feest geen feest zonder gefrituurde banaan, pak je cadeautjes niet uit en hoor je als man een sportbroekje onder je broek te dragen.
Het tweede schip van Mercy Ships komt er aan; De Global Mercy vaart waarschijnlijk in februari (update: juni) van China naar Antwerpen om afgebouwd te worden tot Oktober en zal dan voor een PR-event naar Rotterdam varen. Mocht je technisch onderlegd zijn dan ben je zeker welkom in Antwerpen, en kom anders in +-januari naar Rotterdam voor een kijkje. Een kijkje nemen kan ook nu al via internet, want hé, heel het leven gaat via internet vandaag de dag.
Daarna gaan beide schepen weer naar Senegal om het een en ander te verhuizen. De Global Mercy vaart vervolgens naar Liberia, en de Africa Mercy vaart naar Durban voor nog eens een half jaar aan verbouwingen en dan naar Madagaskar.
Om ons weer binnen aan het zingen te krijgen heb ik in mijn vrije tijd literatuuronderzoek gedaan naar corona en zingen, en zolang iedereen een mondkapje op heeft, afstand houdt en in een enigszins geventileerde ruimte zingt, is het wetenschappelijk gezien super veilig. Wil je je kerk/koor/jodelclub ervan overtuigen het weer toe te staan, help ik jullie graag met deze gegevens: Google Doc (engels)

De dankpuntjes kun je vinden door de blog heen, hier nog wat
Gebedspuntjes

Betere banden tussen Mercy Ships en Immigratie, er is op allerlei terreinen gedoe en sommige mensen mogen nog steeds niet aan land. Ik heb zelf ondervonden hoe slecht die banden zijn; ik wilde na mijn tijd op het schip nog een weekje op vakantie op het eiland, maar zelfs dat wordt Mercy Shippers niet gegunt voorlopig.
Voldoende bemanning. Veel departementen (waaronder Food Services) zitten onder het minimum. Met name de reisrestricties vanuit niet-Schengen landen zijn een groot probleem.
Wijsheid en leiding voor het management
De vluchtelingencrisis en Afrika. Vlak voor kerst dreven er een hoop zwemvesten en jerrycans in de haven, en andere mensen vonden afgelopen week een omgeslagen houten boot aan op het strand. Er zijn heel veel mensen die de oversteek met een zware prijs moeten betalen…

Dat er voor iedereen iets goeds uit mijn situatie mag komen! Vrede met het vertrek voor mezelf en mijn vrienden en nog een goede laatste week.
Duidelijkheid wat de te nemen stappen voor mijn toekomst zijn, en wijsheid. Ik had een maand geleden eigenlijk al de beslissing genomen om Mercy Ships voor meerdere jaren te dienen, onafhankelijk van de functie, maar daar is dus een einde aan gekomen. Mercy Ships was na een lange zoektocht met jobcoaches niet alleen de beste optie, maar eigenlijk ook de enige optie waar ik enthousiast van werd. Ik word niet heel gelukkig bij de gedachte weer van vooraf aan te moeten beginnen. Maar ik heb ervaren dat God me hier op dit moment heeft gezet, en ervaar gek genoeg ook tot op zekere hoogte dat het in Zijn handen is dat ik hier nu weer wegga.

Dat was het! Bedankt voor het lezen, jullie gebeden en interesse! Jullie berichtjes en gesprekken hebben me goed gedaan en waren onmisbaar, ook al heb ik wellicht niet altijd gereageerd of weinig gesproken. Mocht ik ooit weer voor Mercy Ships gaan werken dan houd ik jullie via hier op de hoogte.

Nog wat plaatjes

Bergbeklimminkje