Update #2 Positief-negatief

(Leestijd 5-7 minuten)

Bonjour mes amis et famille,

excusez-moi voor de wat latere berichtgeving dan gepland. Het waren bewogen weken en dat kwam niet alleen door de altijd sterke wind die hier staat die het schip laat deinen. Het duurde dus even voor ik het mentaal en tekstueel heb kunnen verwerken.

Negatief-positief

Bijna 3 weken geleden, na 1 week quarantaine, werd me opeens verteld dat ik een dag later een coronatest zou krijgen zodat ik al eerder uit mijn hut zou kunnen komen en zou kunnen gaan werken i.v.m. met het personeelstekort. De test viel voor mij positief uit, negatief dus. Maar omdat het percentage fout-negatieve coronatesten in het meest positieve scenario nog steeds 15% is en een negatieve uitslag dus niet echt betrouwbaar is, moest ik nog wel een week met een mondkapje werken, afstand houden en alles desinfecteren. Echter op mijn eerste werkdag, na een uurtje of 2 met de chef-kok en mijn leidinggevende te hebben gepraat, bleek dat in mijn functie niet te doen te zijn, dus toen kon ik weer in quarantaine-light, wat dan weer minder positief was natuurlijk. De toevoeging was wel dat ik mijn eigen eten mocht gaan halen, lopen over de kade, en ik heb een rondleiding gekregen op het schip, maar voor de rest moest ik in de cabin blijven.

Negatief

Na 11 dagen quarantaine, 2 weken geleden op maandag, werd er ´s middags opeens een crew-meeting ingeschoten voor die avond. Er werd niet meegedeeld wat het was, maar er werd dezer dagen wel een mededeling verwacht over of we in januari daadwerkelijk terug zouden gaan naar Senegal. Ik kwam er al gauw na aankomst achter dat de verwachtingen daarvan onder de crew onder zeeniveau lagen, dus bij de mededeling had ik me al voorbereid op negatief nieuws die avond. En het was negatief nieuws, maar betrof een ander onderwerp dan verwacht en kwam een stuk harder binnen dan een negatieve Senegal-update zou binnengekomen zijn;

Ondanks het feit dat er momenteel zo´n 140 mensen aan boord zijn, waarvan ongeveer de helft technisch (onderhouds)personeel, is er nog steeds bepaald (specialistisch) werk waarvoor we personeel van Tenerife zelf nodig hebben. Elke dag komt er een man of 15 van het land het schip op en zijn dus potentiële corona-spelden die onze coronavrije community-bubbel kunnen lekprikken.
In de meeting werd verteld dat er een lokaal persoon aan boord is geweest die positief was getest op corona. Derhalve is per ommegaande besloten tot physical distancing en dragen van mondkapjes, beperking van groepsgrootte, ontsmettingsregimes, geen zingen; de hele mikmak. Er werd ook gezegd dat de maatregelen zouden blijven maar dat er donderdag een vervolgupdate zou komen.

Tijdens de vervolgmeeting werd verteld dat de lokale werker waarschijnlijk niet infectueus was op moment van aan boord zijn, maar dat er wel in de tussentijd een nieuw bemanningslid was gearriveerd en positief getest op corona, waarschijnlijk opgelopen tijdens de reis. Deze heeft echter wel rondgelopen op het dek, met mondkapje weliswaar en hij is symptoomloos, maar er bestaat een minieme kans dat hij andere mensen op het dek heeft besmet. Ondanks dat de quarantainemaatregelen streng zijn, en er distancing is van de lokale werkers, vonden ze het risico groot genoeg om de maatregelen permanent te houden. Op het moment dat het uitbreekt aan boord heb je een groot probleem. Niet alleen omdat er ook een aantal gepensioneerden rondlopen en mensen met overgewicht en een combi daarvan, maar ook als er essentiële mensen ziek worden. De marine-engineering ploeg bijvoorbeeld heeft ook zonder corona eigenlijk al te weinig mensen om het schip draaiende te houden.
Dus ook hier nog even een oproepje; als je handen, benen en tijd hebt komende maanden; er is ongeveer aan alles een tekoort, dus kom aan boord :-) Het klinkt wellicht niet zo charmant om op een schip voor onderhoud op Tenerife te liggen, maar het is net zo essentieel als het werk in Afrika zelf.

Maar goed, ik keek erg uit naar het community-leven aan boord en gewoon weer met zijn allen normaal doen, activiteiten, normale diensten, enzovoort, wat praktisch binnen handbereik was. Het nieuws op donderdag dat de maatregelen zouden blijven kwam erg hard aan, zo´n beetje alle mogelijke negatieve gevoelens kwamen opzetten en ik was bijna in staat mijn koffers te pakken. Ik denk dat 2 weken quarantaine mijn mentale weerbaarheid negatief had beïnvloed. Al was ik niet de enige, bij menig collega veroorzaakte de lockdown ook een mental breakdown. Want het is hier niet alleen maatregelen op je werk of onderweg er naar toe, maar ook leven.

Positief

Al duurde het wel een paar dagen; gelukkig ben ik nu niet zo zout meer. Dat komt wellicht mede doordat de soep niet zo zout wordt gegeten als ie wordt opgediend. Alle maatregelen zijn weliswaar officieel en blijvend, maar het zwaarste gedeelte, de distancing is praktisch onhaalbaar aan boord. Derhalve is het behalve in samenkomstzalen en dat je bij groepsvorming afstand houdt, niet te zeggen dat er iets als 2 meter afstand geldt. En ook dan zijn die 2 meters vrij klein. Wellicht heeft het er ook mee te maken dat het een Amerikaanse organisatie is en ze derhalve geen gevoel hebben voor meters. Bij 1-op-1-á-3 contact houdt niemand zich er aan. Centimeters zijn ook meters of zo. Dus dat scheelt al de helft van de hassle. En mondkapjes wen je ook aardig aan. Zeker als je ze af en toe onder je neus draagt als niemand het ziet :) En buiten mogen ze bij ´voldoende´ afstand en niet-zingen af. Dus eigenlijk is het hier niet slechter dan in Nederland op het moment.

Relatief

Het is wel zo dat het community-leven een flinke deuk heeft opgelopen begrijp ik van anderen, maar op zich is er altijd nog een stuk meer gelegenheid tot socializen dan in Nederland. Ik had van tevoren alleen wel het idee om voor langere tijd te gaan, maar dat plan staat nu op wat lossere schroeven. Ik leef bij de dag, tot nu toe bevalt de rest wel prima, dus ik denk vooral niet teveel na over de toekomst. Het is ook een stukje relativeren van; ik ben hier niet alleen voor de fun, maar meer om te werken en te dienen. Daarnaast ben ik er ook praktisch zeker van dat God me bewust op deze plek heeft gezet op deze tijd, wat enorm helpt om het allemaal positief in te blijven zien. Ik merk nog wel aan mijn gedrag dat ik niet helemaal lekker in mijn vel zit, maar rationeel ben ik er behoorlijk overheen. Zeker nadat ik vrijdagavond met anderen een goede speelfilm had gezien over het leven op het platteland van Malawi tijdens een hongersnood. Wat heb je dan nog te klagen.

Tenegatife

We zijn inmiddels weer wat verder, en hebben ook te horen gekregen dat we niet voor April terug kunnen naar Senegal (in de planning wordt met blokken van 3 maanden gewerkt). Dat had iedereen wel verwacht, dus dat had niet zo´n grote impact. Het is de optelsom van maritieme wetgeving, wetgeving in land van bestemming, reisrestricties waardoor personeel moeilijk of gewoon niet kan komen, en veiligheid van de crew en potentiële patiënten.

Daar tegenover staat dat shore-leave er waarschijnlijk wel echt zit aan te komen. Een groot deel van de crew is al sinds aankomst 31 maart niet de haven uit geweest vanwege Spaanse/Europese/maritieme regelgeving. Hopen -en bidden- dat iedereen er binnenkort eindelijk op uit mag om (mensarme stukjes) van Tenerife te verkennen en er gewoon even tussenuit kan. En er dus toch weer een stuk fun bij komt.

Overief

Gezien de lengte van deze blog heb ik besloten om ook de vlog-tour over het schip voor de volgende keer te bewaren. En om ook nog wat voor de volgende maand te schrijven te hebben en omdat ik pas ruim een week uit quarantaine ben zal ik over de rest wat kort zijn;

Er zijn 140 mensen aan boord, en de Dutch Forces are taking over met inmiddels rond de 20 mensen inc. kinderen vanwege recente immigratie, dus elke zondagavong is er een gezellige Dutchies night. Naast hun vind ik ook aansluiting met mensen uit een bijbelstudiegroep waarmee ik een paar keer per week samen kom. En zijn er natuurlijk spelletjes aan boord :D
Daarnaast probeer ik mijn Frans op te krikken met de Afrikanen, en het spreken gaat me goed af, alleen mijn vermogen om het te verstaan ligt dan weer echt bedroevend laag in vergelijking daarmee.
En mijn functie heb ik eigenlijk nog niet veel over te vertellen, ik ben vooral een beetje aan het meelopen in de keuken en de Dining Room en moet binnenkort een Food Safety opfrisles geven aan de ongeveer 15 man die voor het voedsel zorgt. Dus ook over mijn werkzaamheden volgende keer meer.

Tot over een week of 3 á 4, en vergeet je niet te in te schrijven voor de maillijst;
1: Op de desktop kan dit rechts, daar staat een blauw kopje, op je mobiel onderaan
2. Mailadres invullen
3: Check je mail (waarschijnlijk bij ongewenste items) om je aanmelding te bevestigen

Hasta la scribsta!
Christiaan

Gebed gevraagd

Als je even 2 minuutjes hebt; ik en de rest van de community kunnen heel goed gebed gebruiken voor de volgende puntjes;

– Voor de community en het leven aan boord, mentale gezondheid van de crew

– Voor het goed kunnen uitoefenen van mijn functie en dat ik een zegen zal zijn voor de afdeling

– Dat ik goede relaties op zal bouwen aan boord

– De mogelijkheid tot shore-leave

– Wijsheid en leiding voor het management en iedereen die beslissingen moet nemen

– Van tevoren had ik het idee om net zo goed te investeren in contacten met Afrikanen als met blanken, maar echt super ongemakkelijk; ik kan ze gewoon niet onderscheiden met die mondkapjes op. Ik kan nu welgeteld als ik mijn best doe, van de ongeveer 40 Afrikanen ongeveer 6 mannen onderscheiden en 5 vrouwen, als ze staan . Donderdag kwam ik even bij een gesprek staan tussen de chef-kok en een Afrikaan, en toen de Afrikaan wegliep vroeg ik aan de chef-kok; wie was dat? En hij; ´Serieus? Daar heb je al 2 dagen mee gewerkt.´ De Afrikaan had alleen z´n werkshirt niet aan…
Als je ze niet kan onderscheiden is het moeilijk om (dieper) contact te leggen, ik word er echt ongemakkelijk van. Ik durf amper gesprekken aan te gaan met Afrikanen, omdat ik bang ben dat ik ze al eerder heb gesproken of omdat het een van mijn meest naaste collega´s blijkt te zijn. En ik ben ook niet de enige heb ik al begrepen, de mondkapjes zijn niet bevorderlijk voor het onderlinge contact, wat door cultuurverschillen ook al lastig kan zijn, en sommige Afrikanen lijken zich wat terug te trekken.
Dus gebed voor onderscheidingsvermogen krijgt bij deze een nieuwe invalshoek ;)