Terug van weggeweest en weg van teruggeweest

Dag vrienden/familie/kennissen,

De mensen die mij goed kennen, zullen deze blog waarschijnlijk weinig nieuws lezen, maar voor het bredere publiek bij deze een uitgebreidere update over afgelopen jaar, en een blik vooruit. Mijn verhaal met Mercy Ships is voorlopig gestrand, en wellicht dat je mijn blog vooral volgde voor dat gedeelte, dus voel je dan vrij om het schip te verlaten. Ik zal deze blog blijven gebruiken omdat het makkelijk is omdat de meesten me zullen willen blijven volgen en zich dan niet opnieuw ergens voor hoeven aan te melden. Afmelden kan via de mail die je hebt gekregen, aanmelden via het blauwe blokje rechtsonder :)
Bij voorboot excuus voor de droge opsomming van gebeurtenissen, er is veel te vertellen :)

Mercy Ships epiloog
Vorige blog, inmiddels 13 maanden geleden, sloot ik af met dat een onduidelijke situatie duidelijk was geworden en dat ik terug naar huis moest. Dit was een lekker vage omschrijving, omdat ik een soort van geheimhoudingsplicht opgelegd had gekregen. Echter kan ik al een hele tijd vrijuit vertellen wat er aan de hand was, maar de meesten zullen wel weten hoe het ongeveer gelopen is, en ik zal hier niet de vuile was zwart-op-wit vereeuwigen. Ook al was het maar omdat ik nog steeds niet weet wat er precíes is gebeurd, en het hele verhaal letterlijk meer dan 20 pagina’s telt :’)

Lang verhaal kort voor de mensen die het toch hebben gemist; iets met cultuurverschilletje met een bijna gepensioneerde Amerikaan die daar in het leger had gezeten die vond dat ik ziekelijk rebels was, omdat ik hoe beleefd uitgedrukt en goed onderbouwd ook (door anderen bevestigd) een andere mening had dan hij. Vervolgens door hem van nog een hele hoop meer beschuldigd worden, en iets met weerloos zijn -mezelf verdedigen ondersteunde zijn standpunt-, en naar huis gestuurd worden zonder eigenlijk te weten waarom. Ik bleek daarna niet de enige persoon te zijn die problemen met hem had, dus bij thuiskomst een klacht geschreven richting het hoofdkantoor. Na enkele maanden kreeg ik te horen dat de betreffende persoon (eigenlijk 2 personen) een correctieve actie hadden gekregen en dat ik eventueel terug mocht komen. Eind goed al goed, soort van. Alleen mosterd is natuurlijk überhaupt niet te eten, maar deze uitslag kwam ook nog eens dermate laat na de maaltijd dat ik de tijd had om nog eens na te denken of ik eigenlijk wel terug wílde. Om een andere reden kwam ik er toen achter dat dat niet zo was, en toen kon ik dus weer op zoek gaan naar iets nieuws, waarover zo meer.

Ik wil hier mijn Mercy Ships-verhaal besluiten met dat ik ondanks de aanvaring met deze 2 personen een aantal enorm goede en leerzame maanden heb gehad, en dat de rest van de mensen voor zoveel mooie en leuke herinneringen heeft gezorgd dat de slechte ervaring daar niet tegen opweegt. Ik heb mijn vrienden van het schip zelfs nog ontmoet in oktober, en met een heb ik nog zeer regelmatig contact. Een maand geleden heb ik ook alvast het nieuwe schip de Global Mercy mogen bezoeken in Antwerpen (waar het nu wordt afgebouwd) met een vriendin van toen die nu ook weer in Nederland is. Van 26 februari tot 14 maart komt het naar Rotterdam waar het open zal zijn voor bezichtiging voor het algemene publiek. Kaartjes hiero
Het zal misschien voor de laatste keer van zijn leven in de buurt liggen, dus grijp je kans :)
En ik kan het hoe dan ook aan iedereen aanraden om een keer een paar maanden van zijn leven opzij te leggen om dit mooie doel met zoveel mooie mensen te dienen! Ik keer misschien nog wel eens terug.

Nieuw bootjeReünie met m'n Mercy Ships vrienden

Verleden - verlate proloog Georgië
Terwijl ik ondertussen uitzendwerk deed om het gat op te vullen, kon ik zoals gezegd dus op zoek naar iets nieuws. Zo kwam ik begin juni, na veel lijntjes uitgegooid te hebben, via een vriend terecht bij iemand die ik nog kende van mijn tijd bij NSW. Die werkte voor TGS Business, een klein bedrijf dat als doel heeft om de gaten in agrarische supply chains in ontwikkelingslanden te vullen met een nieuwe business, faciliteiten en/of expertise, met oog voor sociale en duurzame impact.
Tijdens dat gesprek dacht ik eigenlijk al van, waar kan ik tekenen, maar hij ging het bedrijf verlaten en verwees me door naar ene Jouke, de baas van het bedrijf.

Jouke
Twee weken later ging ik daar op gesprek waar ook nog ene Hans aanwezig was, de oprichter van het bedrijf. Die vertelden mij dat er eventueel een plek was in Georgië, waar ze een veevoerbedrijf wilden opzetten, omdat ze hadden begrepen dat wat er daar zat te duur en/of te lage kwaliteit was. Daarnaast is het kennisniveau van de gemiddelde Georgische boer zo laag, dat ze niet eens beseffen dat je van een letterlijke melkkoe prima een spreekwoordelijke melkkoe kan maken. De meeste boeren hebben één of een paar koeien om zichzelf en de buren in de lente en zomer van melk te voorzien, en komen vanwege matig management, gebrekkige dierzorg en voer niet boven de 1500L/jaar, waar de gemiddelde Nederlandse koe het zesvoudige haalt.

Scharminkelige kalfjes bij bezoek aan een boerderij

Met goed voer en wat kennis, wat wij dus willen gaan brengen, is dat op te krikken naar ruim 3000 per jaar. Gezien de meeste van deze boeren onder het armoedeniveau leven (de gemiddelde keuterboer verdient niet meer dan 100-250 per maand) is daar dus serieuze winst te behalen, voor de koeien, voor de boeren en het land.
Ik vond het een super mooi doel, Georgië trok me wel, en de andere lijntjes liepen niet echt soepel dus na een weekje bedenktijd was het allemaal gauw beklonken begin juli. Ook wel grappig en bijzonder dat ik die week had besloten om lid te worden bij de Salem, een vrij kleine kerk in Wageningen, en ik de zondag na het besluit om naar Georgië te gaan Jouke tegenkwam in de dienst. Die bleek daar lid te zijn en wist me vervolgens te vertellen dat Hans en de laatste begeleider (Jan) voor het project daar ook lid waren.

Voor de wereldvreemde/luie lezer die nog niet echt weet waar Georgië ligt, hier dus:

Fast forward naar november-december
Na een cursusje vee(voer) en een paar dagen meelopen met veevoeradviseurs ging ik voor een verkenningsfase van 5 weken als kersverse ‘diervoedingsexpert’ naar Georgië, waar ik voor het eerst Ilia ontmoette, een local die net zo oud is als ik en redelijk Engels spreekt. Samen met hem, hij wordt volgens de papieren de ‘directeur’ van ons lokale -nu nog- 2-mansbedrijf, gaan we met begeleiding van de drie eerder genoemde mensen het bedrijf opzetten. Aangezien hij voor deze ontmoeting nog nooit een voet op een boerderij had gezet en hij de taal spreekt, is hij eigenlijk meer de tolk en de uitvoerder van de ideeën van de rest, dus ik stuur mijn eigen directeur aan. Gelukkig kan ik het aardig met hem vinden, al stuit ik nog wel eens op verschilletjes in begrip van werken die ik ook maar onder cultuur zal scharen. Deze keer echter in ieder geval een sprake van gestoorde autoritaire geesten, dat scheelt weer.

Ilia (had als voorwaarde dat ie alleen in mijn blog wilde als filmster)

Ik kwam er daar na 2 weken achter dat het fundament onder het businessplan, afwezigheid van betaalbare goede brok in Georgië, niet bleek te kloppen. We zouden eerst veevoer uit NL importeren, en dan in Georgië een steeds groter wordende fabriek gaan bouwen naarmate de klanten toenamen door ons actieve werven in combinatie met voeradvies. Die vlieger ging dus niet meer op. We zijn wel gewoon bij de boeren langs blijven gaan om kansen en potentiële klanten te ontdekken. Terwijl we onderweg waren had ik nog wel eens het gevoel op vakantie te zijn, want de boeren zitten natuurlijk niet in de stad en het land heeft schitterende berg- en heuvellandschappen, zie foto’s. Het gras blijft daar niet groen in de winter, dus dat moet je je nog even inbeelden.

Heden
Bij deze dan ook aan iedereen de welgemeende uitnodiging om op bezoek te komen, ook al hebben we misschien ook al heel lang geen contact gehad. Een kamer staat tot je beschikking, en wellicht kan ik je ook wat rondrijden tijdens/tussen werkzaamheden door. Een retourtje Tbilisi kost 250 euro, maar als je hier even naar de kapper (€2), de tandarts (grofweg 40% van NL tarieven), en eens lekker betaalbaar uit eten wil gaan, dan bespaar je ook weer het een ander :) Mooiste tijd om te komen is maart-juni, in juli-aug is het heet, en daarna is het groen weg.
Anyways, na half december te zijn teruggekomen en het business-plan een beetje op de schop te hebben genomen, ben ik nog 2 maanden in Nederland geweest. De dag die je wist dat zou komen was daar; na 10 jaar in huize Zentseo gewoond te hebben in het geliefde Wageningen, laat ik ook het laatste stukje studentenleven achter me. Best wel apart om zo’n enorm hoofdstuk van mijn leven af te sluiten, met zo gigantisch veel leuke en mooie herinneringen. Ik kan me eigenlijk nog steeds niet echt voorstellen dat ik niet gewoon terugkeer daar (wat overigens ook niet uitgesloten is).

Toekomst
Gelukkig breekt er een nieuwe fase aan met een hoop nieuwe prikkels die e daarvan afleiden. Maandag ben ik weer teruggevlogen naar Tbilisi, en ga nu voeradviezen in elkaar zetten en voorbereidingen treffen voor komende week, om afspraken te maken als Jouke en Jan ook naar Georgië komen om deuren te openen die Ilia en ik wat minder kunnen vinden/openbreken. En in de tussentijd hopelijk een mooi plekje vinden waar ik langere tijd kan blijven, want ik zit nu in een Airbnb.
Volgende keer iets meer inhoud over mijn ervaringen en werkzaamheden :)

თუ თქვენ არ შეგიძლიათ თარგმნოთ ეს თავი, თქვენ ხართ სულელი. მივესალმოთ თბილისიდან!